Halers, brengers en verbinders. Zo deel ik mensen en bedrijven vaak in. Social Media-gedrag maakt mij meestal vrij snel duidelijk in welke categorie ik iemand of een bedrijf plaats.
Alweer een aantal jaren geleden stond ik voor een hele zaal marketeers in Amsterdam. Ik bevond me daar min of meer in het hol van de leeuw en vertelde dat ook. Zonder marketeers hadden we immers geen nee-nee-stickers, geen cookie-wet of bel-me-niet-register nodig. Irritante marketing komt altijd uit de koker van mensen met een marketingopleiding.
Targeted marketing is bijvoorbeeld de marketing gebaseerd op interesse die ervoor zorgt dat als je één keer naar een badpak online kijkt je nog weken nadien gespamd wordt met dat badpak.
Ik vergeleek het in die presentatie toen met een klant die bij mij in de winkel een mooie fles whisky ziet staan, toch twijfelt en me zegt: “Ik denk er nog even over en kom misschien nog wel terug.” Een uurtje later zie ik diezelfde meneer op een terras zitten. Ik pak de fles waarover hij twijfelde, ren naar dat terras, ga naast zijn tafeltje staan en zeg: “meneer weet u het al? Deze wilt u toch zo graag?” De meneer zal waarschijnlijk geïrriteerd reageren en ik ben direct een potentiële klant kwijt, want je moet wel een beetje normaal blijven doen in de gewone wereld. Het internet is geen andere dimensie dan die gewone wereld.
Je kunt dus targeten op interesse, in mijn voorbeeld was dat een badpak. Je kunt ook targeten op lokatie, sekse of leeftijd. Ik betaal zelf wel eens voor advertenties op Facebook, dan target ik iedereen boven de 18 in bijvoorbeeld een straal van 10 kilometer om mijn winkel. Of je kiest voor je vrienden en/of vrienden van vrienden. Dat is jouw eigen netwerk. Op Facebook kun je nooit de vrienden van Pietje targeten als jij Pietje niet bent.
Twitter gaat een hele stap verder, een stap die ik eigenlijk verwerpelijk vind. Op Twitter kun je de volgers van je concurrenten targeten. Of de volgers van iemand die ‘ínfluencer’ is in jouw vakgebied.
Mijn volgers krijgen inmiddels betaalde advertenties te zien van een slijterijketen. Mijn online netwerk op Twitter heb ik zorgvuldig opgebouwd in ruim 8 jaar tot ruim 13000 (meest) relevante volgers. Waarschijnlijk volgen ze mij omdat ze mijn tweets leuk vinden of me persoonlijk kennen, niet omdat ze een slijterij willen volgen, mijn zakelijk account dat leuk is voor Google heeft nog geen 200 volgers. Gall & Gall heeft 700 volgers maar koopt dus waarschijnlijk de mijne van Twitter.
Vertaald naar hoe we met elkaar omgaan in een normale wereld zou ik dan met flyers met aanbiedingen van mijn winkel voor de deur van Gall & Gall staan en elke klant die bij hen de winkel verlaat een flyer in de hand drukken. Ze komen immers in een slijterij, dus waarom niet bij mij? Ten eerste zou ik waarschijnlijk worden weggestuurd door de bedrijfsleider, ten tweede irriteer ik het gros van hun vaste klanten en de enige mensen die ik als nieuwe klant zou kunnen verwelkomen op basis van zo’n actie zijn klanten louter op zoek naar een transactie, een aanbieding. Zelf proberen wij onze winkel juist te promoten via relatiemarketing, het uitdragen van kennis, door het bieden van unieke producten en een uniek assortiment en de beleving in de winkel.
Ik kan helaas niet bewijzen dat Gall mijn volgers target, ook al kreeg ik er meerdere berichten van volgers over, inmiddels is het wel door diverse mensen getest. Als je mij nog niet volgt en dat nu gaat doen heb je binnen een dag een Gall-advertentie in je timeline.
Mocht je die advertenties niet willen zien kun je het account blocken of alle targeted ads uitvinken in je instellingen, je vindt deze optie onder Beveiliging en Privacy in je account.
Ik vind het een verwerpelijke vorm van targeted marketing. Het is meefietsen op een ander zijn inspanningen en succes door het kopen van dat account zijn volgers.
En als we het hebben over maatschappelijk verantwoord ondernemen valt deze vorm van marketing daar zeker niet onder.
Het verwerpelijkste is natuurlijk het feit dat Twitter deze optie aanbiedt zonder dat ik als targeted persoon daar iets aan kan doen of dat me om toestemming gevraagd wordt mijn volgers te mogen spammen. Je wordt er niet eens over geïnformeerd, het gebeurt sneaky. Mijn antwoord zou overigens altijd nee zijn als er toestemming werd gevraagd. Ik ben wel in te huren. Dan krijg je niet mijn volgers, wel mijn kennis. Mijn volgers zijn (bij mij) niet te koop.
Ik ben overigens ook bereid te betalen om niet verkocht te worden. Dit voelt namelijk echt heel slecht. Twitter maakt op deze manier van influencers hoeren die al hun verdiensten moeten inleveren bij Twitter en is daarmee in mijn ogen de pooier van Social Media geworden.
Hoi Petra,
Duidelijke taal. En goed dat je dit aankaart. Toen ik je verhaal las dacht ik in eerste instantie dat de advertenties gerelateerd zouden zijn aan de inhoud van jouw tweets. Op de “Targeting van gebruikersnamen” staat echter precies te lezen wat jij beschrijft. Een bijzonder verhaal als je er over nadenkt; gaat (te) ver.
Goed dat je ook een oplossing aandraagt, nml. betalen voor niet getarget kunnen worden. Al stuit je dan al snel op het probleem dat jouw naam, waarschijnlijk meer waard is dan je kan betalen.
Nu opeens, of zoals misschien wel te verwachten was, blijkt dat je voor een gratis dienst een enorm hoge prijs moet betalen. En je kunt geen kant op, stoppen betekent jaren werk verloren. Dus wat nu?
Ben daarom ook zeer benieuwd welk gevolg dit gaat krijgen. Voor jou, ons (jouw volgers) of Twitter. Laten we hopen dat Twitter snel inziet, dat voor de langere termijn gaan voor het snelle geld niet de juiste oplossing is. Misschien hebben zij zich gewoon even vergist en gaan ze snel weer over tot een eerlijk ondernemerschap, waarbij de gebruikers meer respect krijgen dan de adverteerders.
Succes!
Ik snap je gevoel, toch is het wat kort door de bocht als je zegt dat je op Facebook niet de vrienden van Pietje kunt targetten. De targetting mogelijkheden op Facbook zijn zeer uitgebreid waarmee het je best wel lukt iedereen met bepaalde interessses te bereiken. Daarmee vanzelf heel waarschijnlijk ook de vrienden van Pietje. Wat dacht je van de mogelijkheid een maillijst naar Facebook te uploaden en iedereen met voor Facebook herkenbare mailadressen te targetten? Wat nu dubbele opt-in, cookie beleid etc?
Voor jou zal dat rennen met die fles whisky misschien niet opleveren, maar voor de meeste bedrijven levert dat ‘retargetten’ gewoon genoeg op om te blijven doen. We willen het niet, maar het werkt wel.
Bottom line is wat je zelf en Bass eigenlijk al zeggen: je betaald uiteindelijk toch voor een gratis dienst. De prijs is wat mij betreft niet zo hoog: gerichte advertenties te zien krijgen i.p.v. random advertenties. Ik heb het er wel voor over. Maarja, ik ben een marketeer natuurlijk….
Uiteindelijk is het inderdaad een keuze, als het uitkomt dat je dit doet brengt het je als bedrijf vooral negatieve publiciteit. Marketeers turven meestal vooral bereik en publiciteit, niet of die positief dan wel negatief is.
Ik vind het smerig en zal dat ook blijven uitdragen.
Dat sociale netwerken geld nodig hebben om in de lucht te blijven, dat snap ik.
Dat ze dit geld verdienen door (gerichte) advertenties aan te bieden op basis van door gebruikers ingevulde en gedeelde informatie, dat snap ik ook.
Maar dat sociale netwerken keer op keer laten zien de adverteerder voor de gebruiker te laten gaan, daar snap ik niets van…
Snappen deze netwerken niet, dat als de gebruikers weglopen er ook niets meer te adverteren en dus te verdienen valt.
Ik denk dat ze het heel goed begrijpen. Het duurt alleen ontzettend lang voordat we weglopen en daar maken ze optimaal gebruik van.
Hoe lang heeft het niet geduurd voordat Hyves echt omviel?
We zijn verknocht aan onze social media kanalen en ze kunnen het zo bont maken als ze willen. Zolang we er niet echt last van hebben, hobbelen we gewoon met de massa mee.