Feuilleton vanaf het begin.

Ik schreef het boek eindelijk af. Dat komt op 10 juni uit.
Ondertussen lag de Monastique even stil. Ik had een proefbrouwsel waar ik (nog) niet tevreden over was. Het miste volgens mij nog wezenlijke ingrediënten, en het had te weinig alcohol, maar dat had best nog iets kunnen worden.
Ik wilde een speciale fles. In de zomer zou het woordenboekenmuseum openen in het Belfort tegenover ons. Johan Hendrik van Dale, de naamgever van de Dikke van Dale, is geboren in Sluis. Hij stierf helaas in 1872 op 44-jarige leeftijd aan de pokken, en dat was lang voor de Monastique-hype, maar ik heb nu eenmaal wel iets met boeken en taal.
Daarnaast zou de wat ziekelijke man zomaar baat gehad kunnen hebben bij een geneeskrachtig elixer als Monastique, maar dat is natuurlijk slechts speculatie.
Die speciale fles zou de vorm van een inktpot moeten krijgen. Dat leek me prachtig.
Begin maart kwam ik de distillateur die het proefbrouwsel gemaakt had tegen op een beurs. Hij stond dat brouwsel te verkopen, het brouwsel waarvan ik dacht dat hij het voor mij – in mijn opdracht – maakte. Dat bleek dus niet zo te zijn.
Ik nam afscheid en ging op zoek naar een nieuwe producent. Opnieuw beginnen dus.
Ik kwam terecht bij Leo Fontijne. En het voelde als een warm bad. Leo nam in 2000 Distilleerderij van Toor over in Vlaardingen. En inderdaad, de vorige eigenaar en naamgever was familie van Bassie & Adriaan. Van Toor is bekend van de Schelvispekel en de Kandeel. Die Kandeel gaat al jaren in onze ‘Zwangere dozen.’
Op de gevel van van Toor prijkt sinds 2008 het bordje ‘hofleverancier’. En terecht; er gaat een verhaal rond dat ooit op een receptie een hofdame een glas schelvispekel uit de handen van Koningin Beatrix haalde omdat ze net iets te loslippig werd. Verder wordt er aan het Britse hof gin gedronken die door Leo gemaakt wordt. Ik moest erom gniffelen. De Queen Mother werd 101 doordat ze elke dag een Gin-tonic dronk. Koningin Elizabeth gaat dat waarschijnlijk met deze gin nog ver overtreffen. Met die Charles wordt het helemaal niks. Die wordt nooit koning dankzij de gin van Leo.
Samen met Leo proefde ik uit het vergeten flesje, we analyseerden en overlegden.
“Luister”, zei Leo. “Bols gebruikte al heel vroeg aroma’s en smaakstoffen. Dat doe ik niet en wil ik niet. Ik gebruik alleen natuurlijke ingrediënten, alles puur getrokken van de vruchten, schillen, zaden, kruiden, specerijen en wortels.”
“Maar kun je dit maken?”
“Ik denk het wel,” antwoordde hij. Ik liet het flesje achter met de woorden: “Wees je er zuinig mee? Het is alles dat ik heb.”
Enkele weken later, op weg naar een lezing in Amersfoort nam ik een omweg via Vlaardingen. Het was hem gelukt. Misschien was deze nog wel beter dan de originele. 38% alcohol, een volwaardige likeur, met de juiste smaakcomponenten en de warme lange afdronk die ik zocht. Ik nam ruim een halve zakflacon mee. Nog geen 15 cl. Het was alles dat ik had. Ik koesterde het als een schat.
Wordt vervolgd.