Feuilleton lezen vanaf het begin.

‘Petra ik heb iets voor je waar je denk ik blij mee gaat zijn.’ Ik zat achterin de winkel en had Toine al aan zien komen. Toine bezoekt me al ruim 15 jaar. Hij is één van die vertegenwoordigers die altijd koffie krijgen.
‘Ik was in Limburg in een slijterij van een oude mevrouw en kijk eens wat ik helemaal onder op een stoffig plankje zag staan?’ Hij haalde een flesje tevoorschijn. Het was een 35 cl. flesje Bernardine. Op de zijkant van het etiket stond ‘geen statiegeld’.
Wat geweldig! Dit was een flesje van omstreeks 1970. Het had ruim 40 jaar staan verstoffen in een Limburgse slijterij.
‘Wow! Wat kost het?!’ riep ik. ‘Je krijgt het van me,’  antwoordde Toine. ‘Jij kunt hier denk ik wel iets mee.’ 
Ja dat kon ik zeker. Ik draaide het flesje open, pakte twee proefglaasjes en schonk twee bodempjes in. Het was duidelijk oude likeur, maar de smaakcomponenten waren heel goed te herkennen. Ik zette er enkele andere kloosterlikeuren naast en ging opnieuw proeven. Wat vooral opviel was de lange warme afdronk die ontbrak in de ‘jongere’ kloosterlikeuren.
Ik probeerde de afzonderlijke smaakcomponenten te herkennen. Kloosterlikeuren zijn de meest complexe likeuren. Door ze naast de andere kloosterlikeuren te zetten begon ik te begrijpen waarom deze juist ooit zo populair was. Toch zat er iets muffigs in, maar dat kan aan de ouderdom hebben gelegen.
Inmiddels weet ik dat waarschijnlijk in 1964 het statiegeld op likeurflessen werd afgeschaft. Het is niet aannemelijk dat er meer dan 6 jaar nog vermeldingen op de etiketten stonden dat er geen statiegeld op zat. De likeur had een alcoholpercentage van 39%. Een likeur met minder alcohol had waarschijnlijk ook niet zo lang zijn smaak behouden.
Ik had nu een origineel flesje. Nu nog iemand vinden die hier iets voor me van kon maken.
Ik polste voorzichtig een aantal distillateurs, maar niemand leek direct enthousiast of ze maakten een proefbrouwsel voor me dat nergens op leek.
Inmiddels was het december en ik had ook nog een boek af te schrijven. Alles ging even de ijskast in.
In maart, nadat het manuscript van mijn 2e boek eindelijk was ingeleverd, zou ik hiermee verder gaan.
Wordt vervolgd.