Open brief aan de minister van Infrastructuur en Waterstaat over de tunnel

Geachte mevrouw van Nieuwenhuijzen, beste Cora,

Ik voel de behoefte u een open brief te schrijven. Ik heb namelijk de afgelopen dagen het debat gevolgd waarin uw begroting voor 2021 in de Tweede Kamer behandeld werd.
En waarin ook het amendement van de PVDA en de SP met brede steun uit andere fracties behandeld werd over het eindelijk tolvrij maken van de Westerscheldetunnel omdat die tol zorgt voor ongelijkheid, een hele regio beperkt in kansen en voor sociale armoede zorgt.

Ik snap hoe de politiek binnen de VVD werkt, ben lang genoeg actief lid geweest en weet dus ook dat er binnen de VVD alleen carriërekansen zijn als je geen principes hebt, of bereid bent die ten allen tijde opzij te zetten in ruil voor macht.
Als je daar gevoelig voor bent ben je een perfecte minister.

Ik ben zelfs slechts een sukkel (dat noemen we hier in Zeeuws-Vlaanderen een duts) die zich enkel belangeloos inzet voor zaken die er voor mij en mijn omgeving toe doen en kan absoluut niet tegen onrecht. Dat ik daarmee een inkomen van minder dan een kwart van dat van u heb zonder noemenswaardige vakanties vind ik prima, ik vind welzijn een stuk belangrijker dan welvaart.

Maar goed. Die tunnel.
Uw schriftelijke antwoorden gisteren raakten kant nog wal. En uw inbreng in het debat ook niet.
De enige reden dat de Westerscheldetunnel nu 100% eigendom is van de provincie Zeeland komt doordat minister Zalm (ook VVD) de Westerscheldetunnel die toen nog voor 95,4% eigendom van het Rijk was in 2006 wilde verkopen aan buitenlandse investeerders.
Voor het rendement. En eeuwige tol.
In 2002 wilde Zalm al een extra tunnel, de Sluiskiltunnel.
In 2006 bedacht hij dat verkoop van de aandelen van de Westerscheldetunnel de staatskas flink zouden kunnen spekken, en zette daarmee de Provincie in de uitverkoop en tegen de muur.

De Tweede Kamer floot hem terug. Er werd uiteindelijk niet geprivatiseerd, maar Zalm eiste wel hetzelfde rendement van de Provincie Zeeland als die Franse investeerders geboden hadden. 7,5% rendement ten gunste van de staatskas. Van 750 miljoen dus. En schijnbaar was ons college van GS destijds niet sterk genoeg en ging daarmee akkoord. De uiteindelijke verkoop werd ondertekend door Wouter Bos, de opvolger van Zalm op Financiën.
En passant werd ook de bijdrage uit het Rijk als compensatie voor de autoveren teruggebracht van 51 miljoen per jaar naar ongeveer de helft.

U stond gisteren als een Iraakse propagandaminister te propaganderen dat er keiharde afspraken zijn met de provincie Zeeland over het in stand houden van de tol. Het tolvrij maken van de tunnel heeft niet uw prioriteit. (vergelijking is niet van mij)

Ja afspraken noemt u het. Anderen zouden het anders noemen. Ze stonden en staan bij de Provincie Zeeland tegen de muur. Ze hadden een soort van geweersloop op hun hoofd. Slikken of stikken.
Het Rijk is de enige partij die ooit aan die tunnel verdiende en nu nog steeds verdient. Het rendement (op welke andere weg maakte u een rendement van 7,5%?) en 21% BTW over elke passage.
En de Provincie ging vervolgens na 2009 graaien in de tolgelden, die werden namelijk niet meer enkel gebruikt voor aflossing en onderhoud zoals verankerd in de tunnelwet Westerschelde maar er werden meerdere tunnels van gebouwd, infrastructuur van aangelegd en men wilde nog heel veel meer.
Dat kwam uw ministerie mooi uit. Dat hoefde u dan niet te doen.

Ondertussen betaalden de Zeeuwen ook al de hoogste opcenten voor de wegenbelasting van het land. Zonder snelwegen. Zonder fatsoenlijke verbindingen en OV.

De Westerscheldetunnel was al lang afbetaald en tolvrij geweest als de constructie van voor 2009 was blijven bestaan. Met 95,4% eigendom Rijk.
Die tunnel is al lang geen regionale verbinding meer maar een internationale tussen de havens van Vlissingen, Gent en Zeebrugge.

In de afgelopen 17 jaar verdwenen alle rijksdiensten uit Zeeuws-Vlaanderen (we waren altijd zelfvoorzienend) waardoor je voor een bezoek aan de belastingdienst, RDW, KVK, rechtbank, UWV, GGD en nog vele andere diensten nu minstens 10 euro kwijt bent. Of je aangewezen bent op Vlaanderen, maar we betalen onze belastingen in Nederland. En die grens blijkt ineens ook gesloten te kunnen worden.
Dan is er niks meer.

Door de acties van onze stichting Zeeland Tolvrij in het afgelopen jaar lijkt het tij nu langzaam wel  te keren.
In Middelburg, maar ook in Den Haag.
Van die Iraakse propagandaminister heeft niemand ooit meer iets gehoord. U kunt dat lot nog ontlopen. Ik praat u graag bij.
Neem het amendement van PVDA/SP over. En de motie van D66/CDA ook.
Tolvrij in 2021, in kaart brengen hoe het debacle van destijds – veroorzaakt door Zalm en het ongelimiteerde marktdenken door de overheid in die jaren – ervoor zorgde dat een grensregio al jarenlang als wingewest gebruikt wordt. En hoe dat opgelost kan worden met de provincie Zeeland.
Wij als Zeeland Tolvrij bereiden nu gerechtelijke procedures voor.
U doet ons namelijk te kort als Nederlandse burgers.
U mag me altijd bellen.
Of doneren.

Met vriendelijke groet,

Petra de Boevere

Zeeland Tolvrij, politiek en het Zeeuws referendum

Al meer dan tien jaar staat in vrijwel alle Provinciale verkiezingsprogramma’s een Tolvrije Tunnel. Dat snap ik wel, want iets in je verkiezingsprogramma zetten waar het volk om smeekt levert nu eenmaal stemmen op.
En ja, tijdens coalitie-onderhandelingen vindt geen van de onderhandelaars dat vervolgens belangrijk genoeg om ook als breekpunt te laten fungeren.
Want zeg nou eerlijk, de inkomsten zijn toch prachtig? Daar kun je andere leuke dingen mee doen. Zo is er uit de tolopbrengsten inmiddels een extra tunnel gefinancierd, eigenlijk twee, ook een fietstunnel werd gefinancierd, en verschillende andere infra-projecten werden ook betaald met de tolopbrengsten.
Of dat mag en mocht is nog maar de vraag. Dat is immers nooit juridisch getoetst aan de tunnelwet die zegt dat tolgelden enkel voor onderhoud tunnel en toegangsweg gebruikt mogen worden. Lees verder

Open brief aan burgemeester Lippens van Knokke-Heist

Geachte meneer de graaf,

West-Zeeuws Vlaanderen werd onlangs in diverse media aangeduid als Knokke-Noord.
We zijn hier in de afgelopen decennia dan ook steeds afhankelijker geworden van Vlaanderen en grensoverschrijdend verkeer.
U bent al ruim 41 jaar burgemeester van Knokke, en daarmee verantwoordelijk voor het reilen en zeilen in uw stad. Onze buurgemeente in dezelfde streek, maar wel in een ander land.
Dat is ons hier wel heel pijnlijk duidelijk geworden toen ineens de grenzen dicht bleken te kunnen tussen 20 maart en 15 juni. Lees verder

Open Brief ivm Coronacrisis en West-Zeeuws Vlaanderen

Al dagen voel ik de behoefte een open brief te schrijven. Ik weet alleen niet aan wie.

Moet ik hem richten aan onze Koning Willem-Alexander? Onze Minister-President Mark Rutte? Onze Staatssecretaris van Economische Zaken Mona Keijzer? Onze Minister van Binnenlandse Zaken Raymond Knops (of is dat toch Ollongren)? Aan alle Kamerleden? Aan mijn huurbaas?

Ik maak me zorgen. Niet alleen over ons bedrijf. Nadat ik een week in volledige paniek trillend liep te huilen omdat ik alles wat ik in 27 jaar opbouwde onder mijn vingers zag verdwijnen doordat ik een lange termijnvisie heb raapte ik mezelf op, werd weer creatief en ging weer dingen doen die ik in 2008 tijdens de vorige crisis deed en nu tijd voor heb.
In onze winkel in Sluis ontvangen we meer dan 1000 klanten per week. Bijna allemaal Belgen, toeristen en mensen met tweede woningen in de regio.
Op 15 maart ging de horeca dicht, op zich al rampzalig, maar op anderhalve meter kun je best nog iets verkopen ook al moeten we dan tijdelijk ons concept van persoonlijk advies, persoonlijke bediening en mensen begeleiden in het ontdekken van hun persoonlijke smaak loslaten. Dat zijn onze usp’s. Lees verder

Hoe gaat het kabinet nu de tol betalen?


Ik heb eigenlijk nooit eerder zo’n eensgezindheid gezien als in de afgelopen weken in Zeeland inzake het afblazen van de komst van de marinierskazerne.
Provinciale Staten, alle dertien gemeentes, alle politieke partijen en de burgers, we zijn het allemaal wel met elkaar eens. We zijn allemaal besodemieterd. We zijn belogen en bedrogen.
Eensgezindheid ontstaat vaak pas als je een gezamenlijke vijand hebt, die hebben we. In dit geval is dat ons kabinet.
Oké, Barbara Visser gaf toe een fout te hebben gemaakt. Dat was volgens haar vooral een fout in de communicatie, ze zei negentien keer sorry in het debat waarbij de publieke tribune uitpuilde met Zeeuwen. Dat waren niet zomaar Zeeuwen. Op de tribune zaten burgemeesters, Statenleden, raadsleden en betrokken Zeeuwen die de moeite namen ‘helemaal’ naar Den Haag te gaan. Zeeland-Den Haag is in kilometers gerekend net zo ver als Den Haag-Zeeland, toch lijkt de afstand tot Zeeland voor onze bestuurders in Den Haag veel groter. Lees verder

Open brief aan Han Polman

Beste en geachte meneer Polman,

Volgens mij hebben we elkaar nooit persoonlijk ontmoet, ik probeer me dan ook al een aantal jaren wat afzijdig te houden van politiek, vanavond wond ik me echter zo op over wat ik via de media vernam dat ik nu de behoefte voel een open brief aan u te schrijven.

Vorige week las ik dat Donald Trump uitgenodigd is voor de herdenking van de Slag om de Schelde in Terneuzen. Dat vond ik bijzonder maar ook wel goed nieuws. De Slag om de Schelde is altijd een beetje ‘ondergewaardeerde’ slag geweest in de geschiedenis waarbij duizenden Zeeuwse burgers omkwamen en die diepe sporen in de lokale gemeenschappen achterliet.
De verhalen van mijn moeder die onlangs overleed kwamen weer boven. Verhalen over de Amerikaanse troepen die in Antwerpen gelegerd waren aan het eind van 1944 en via de Westerschelde via vrachtschepen van de geallieerden bevoorraad werden terwijl ze beschoten werden door Bibers en dat zij vanaf de dijk de schittering zag van de zon in het glazen stukje Biber boven water waar één eenzame Duitser in zat met als opdracht die vrachtschepen te vernietigen. En dat haar moeder -mijn oma- hen naar binnen riep en ze niet op de dijk mochten.
Ik grapte dat ik het wel gepast zou vinden dat Trump in Terneuzen ontvangen wordt door Kapitein Rooibos. Over de Schelde, en de Noordzee. Lees verder

Compagnie des Indes Rum

compagniet-des-indes-logo_1COMPAGNIE DES INDES is een in 2014 in het leven geroepen naam voor een serie rum die door Florent Beuchet wordt geselecteerd en geassembleerd. De serie vertegenwoordigt een verscheidenheid aan Single Cask en blended rum met een onderscheidende herkomst en stijl. Het idee is om met een grote keuze uit verschillende landen, gelimiteerde bottelingen en zonder enige toevoegingen, een eerlijk product aan te bieden. Dit zal vooral de gevorderde en ervaren (rum) consument aanspreken.
De naam verwijst naar de Indische Compagnieën van Engeland, Nederland, Portugal en Frankrijk. Handelsmaatschappijen die in de 17de en 18de eeuw naar Amerika en Indië reisden om daar kruiden, specerijen, edelstenen, metalen, koffie en thee in te kopen. Compagnie des Indes benadert rum distilleerderijen in deze gebieden om, zoals in het verleden de handelsmaatschappijen, de beste producten naar Europa te brengen. Lees verder

Sigaar uit eigen doos

“Goedemorgen, kan ik u misschien ergens mee helpen?”
Er staan twee heren voor de wijnschappen een paar meter uit elkaar.
“Yes you can, quiet please, it’s his birthday” zegt de ene meneer terwijl hij subtiel met een knikje van zijn hoofd naar de andere meneer wijst.
“Do you have Californian Zinfandel?”
“It’s that way” fluister ik terwijl ik in de richting van zijn vriend knik.
We passeren samen zijn vriend en ik wijs in een afgesproken samenzweerderige stilte een fles Kendall Jackson Zinfandel aan.
“I only have sterling at the moment, I have to wait for my wife” fluistert hij.
“I can already wrap it for you” fluister ik terug. Lees verder

BruDi, een bijzonder en uniek vat Bruichladdich

Brudidoos11 jaar geleden, in het voorjaar van 2007 liepen Alwin en Milo onze winkel binnen en vertelden enthousiast over een vat Bruichladdich dat ze gekocht hadden op Islay.
Ik vroeg hen wat ze in vredesnaam dachten te gaan doen met een heel vat whisky. Dat wisten ze zelf ook nog niet, maar het was wel hun vat en dat was helemaal fantastisch.
Ze bezochten hun vat later nog eens, en drapeerden er een Nederlandse vlag overheen.


In de tussenliggende jaren werd de distilleerderij verkocht, en hun vat bleef liggen. Vorig jaar, in het voorjaar van 2017, moesten ze besluiten wat er nu met dat inmiddels 10 jaar oude vat moest gebeuren.
De keuze was terugverkopen aan de distilleerderij of bottelen en in het laatste geval heb je dan wel iemand nodig die zorgt dat dat met accijnzen en zo allemaal in orde komt.
En toen zaten Alwin en Milo bijna 10 jaar later weer bij ons aan tafel met een proefsample van hun vat. Lees verder

Waarom ik niet wil toetreden tot het digitaal erfgoed.

Deze week kreeg ik mail van de Koninklijke Bibliotheek. Ze willen dit weblog gaan archiveren als digitaal erfgoed om te behouden voor het nageslacht.
Dat lijkt natuurlijk een hele eer maar er stonden wel een aantal zaken in die mail die bij mij vragen opriepen waardoor ik wat meer tijd nodig had om er goed over na te denken.

Dit weblog is mijn persoonlijk weblog. De afgelopen 15 jaar heb ik daar in ruim 5000 postings mijn waan van de dag tussen flessen gedeeld. Er waren jaren dat ik heel actief was en dagelijks schreef en postte, de afgelopen jaren is dat een stuk minder, maar dit is nog wel steeds mijn gekoesterde plekje op het web. Dit weblog was vaak het begin van bijzondere avonturen. Ik heb hier vele jaren geëxperimenteerd om uit te vinden wat ik kon met een eigen platform en hoe ik die kracht en mogelijkheden kon gebruiken. Ik heb hier dan ook vooral heel veel geleerd. Er ontstonden hier nieuwe producten, nieuwe inzichten, nieuwe concepten en zelfs alternatieven voor banken.

Opt-out
Als ik niet gedigitaliseerd wil worden – ze gaan dit weblog dan leegtrekken en zelf elders publiceren, eerst alleen intern, later via internet toegankelijk – moet ik dat voor 14 juli laten weten. Dat is raar, normaal gesproken geldt voor auteursrechtelijk werk een opt-in in plaats van een opt-out. Er moet dus wettelijk gezien expliciet toestemming zijn verleend om dat werk te mogen vermenigvuldigen en dat is iets heel anders dan gewoon doen en zien waar het schip strandt.
Aan de basis van deze ‘pragmatische aanpak’ ligt een document waarin verwezen wordt naar een rechtszaak in Amerika tegen Google waarin de rechter mee ging in de opt-out aanpak, dit ging echter om het schrapen, het zogenaamde ‘harvesten’ door zoekmachines waarvoor het technisch lastig is vooraf een stuk van het internet uit te sluiten. Deze ‘pragmatische opt-out aanpak’ zal volgens mij dan ook weinig kans van slagen hebben als een auteursrechthebbende de gang naar de rechter zou maken. De Koninklijke Bibliotheek heeft namelijk al een selectie gemaakt van websites die onderdeel moeten worden van dat digitaal erfgoed.

Lees verder